yitip giden adamlar,
bakıyor şehrin
sırt çevirdiği
dağınık meyhanelerden.
hepsinin suratında,
akşamdan kalmanın verdiği,
sahipsizlik hissi.
avuçlarında
üstü çizilmiş,
mutluluklar.
yine de gülümsemeye çalışıp,
sizlere
selam ediyorlar.
tek yarenleri
bir gramafon.
o da hep
aynı parçayı çalar:
elinde kadeh oldukça,
yalnızlığın payidar.
yalnızlığın, payidar.